De tocht was van dinsdag 23 t/m zaterdag 27 april 2019.

DAG 1

We moesten extra vroeg komen, omdat RTV NH ons zou interviewen en filmen.

De fietsen werden in een vrachtwagen van De Boet geladen die hiermee onze tocht sponsorde. Chauffeurs van dienst waren van ’t bestuur van Pardoes afkomstig. Ze hadden een hele sjouw aan het inladen van onze fietsen.

We vertrokken met een touringcar -‘t is eigenlijk net een schoolreisje- van Van Diepen naar Wipperfürth in Duitsland.

Wijze: Wild Rover
Tour de Classique
We zingen het clublied van Tour de Classique (klassiek)
We klinken heel jeugdig en echt niet antiek!
We fietsen tezamen alleen voor de lol
Geen afstand te klein en geen heuvel te dol!

Ja, die Tour de Classique….
dat is echt wel gezond,
met je tong op je schoenen
en een blaar op je kont.

Op E-bike en racefiets gaan wij er vandoor,
langs prachtige wegen, we gaan er steeds voor!
En hebben we soms ook wat regen en wind,
dat kan ons niet schelen, dat weet ieder kind!

Ja, die Tour de Classique….
dat is echt wel gezond
met je tong op je schoenen
en een blaar op je kont.

Ook slapen we samen in herberg- hotel
dan zijn we heel netjes, dat weet je toch wel!
Om 9 uur gaan dan snaveltjes toe,
al zijn we natuurlijk nog la-hang niet moe!

Ja, die Tour de Classique….
dat is echt wel gezond
met je tong op je schoenen
en een blaar op je kont.

Op de plaats van bestemming ging het heuvel op, naar Kloster Ommerborn dat gerund wordt door Limburgers. Lekker makkelijk, je hoeft geen Duits te spreken!

Daar kreeg iedereen een slaapplek toegewezen in meerpersoonskamers. Vervolgens heeft iedereen zijn fiets in de bijbehorende kerk geparkeerd die eigenlijk afgebroken zou worden.

Toen de bevolking protesteerde is dat niet doorgegaan, maar de kerk is wel ontwijd, dus kerk af. Voor het klooster staat ook nog een klein kapelletje dat nu dienst doet als kerkje. Wij hebben dus met het gebruik als fietsenstalling de kerk niet ontheiligd!

Omdat we nog te vroeg waren voor het avondeten, dat moest immers eerst door Sjaak klaar gemaakt worden, ging iedereen in een grote kring buiten in het zonnetje zitten en een deel ging op een andere plek zitten lezen en praten.

Toen ik de mensen binnen riep voor het eten pakte iedereen zijn stoel op om die terug te zetten waar ze hem vandaan gehaald hadden.

Zo’n gezamenlijke maaltijd is goed voor de saamhorigheid.

Na afloop heeft een aantal mensen geholpen met afruimen en afwassen. Gelukkig waren de keukens van de groepsaccommodaties goed geoutilleerd met o.a. een 3 minuten vaatwasser. Na het avondeten werd de eetzaal gebruikt voor spelletjes, praatgroepjes, lezen, en een enkeling keek op zijn tablet.

De zoon van de eigenaar vond het leuk om diashows te maken en vroeg of hij daar mijn foto’s voor kon gebruiken. Die mengde hij met foto’s van de renovatie van het klooster en werden op de TV in de hal vertoond. Regelmatig stonden daar groepjes te kijken naar de foto’s die ik als “fotograaf” van de groep maakte. Die rol had ik mezelf maar aan gemeten.

Tour de Classique gaat itt de beide andere tours niet in tenten. Wij gaan afwisselend in groepsaccommodaties en hotels en starten met een groepsaccommodatie voor de opbouw van de saamhorigheid. Na die avond is de groep al aan elkaar gesmeed.

DAG 2 WOENSDAG 24-4-2019 102,3 km BC

8.00 uur Vertrek Groepsaccommodatie: Kloster Ommerborn,

De volgende ochtend werd door een aantal vroege actievelingen de tafel gedekt en hebben we ontbeten. Daarna gaan de fietsers zich klaar maken voor de rit en ze staan dan al te trappelen van ongeduld om te kunnen vertrekken.

Kijk, hier ronden de racefietsers het kapelletje, rechts zie je nog net onze auto’s op de parkeerplaats van Kloster Ommerborn staan:

Omdat we op een heuvel zaten waren de eerste 7 km alleen maar een afdaling, ook een risico voor ons vlaklanders. We zijn dat niet gewend.

Er zat ook nog een klimmetje in, dat gemeen steil bleek te zijn, direct na een bocht waardoor velen niet goed de vaart erin konden houden. Dat was een heuse mensenbreker. Een aantal mensen moest afstappen en met de fiets naar boven sjouwen. Dat viel behoorlijk tegen. Sommigen kwamen piepend tot stilstand van de inspanning en hebben waarschijnlijk inspanningsastma. Het advies is om naar de huisarts te gaan om dat uit te zoeken.

Wij kregen daar niks van mee, wij waren druk bezig om het etablissement weer in de oude staat te herstellen: alles schoon en opgeruimd.
De beheerders waren zeer content met ons. Zo’n goeie en gezellige groep hadden ze nog niet eerder gehad. Meestal krijgen ze trouwens religieuzen, ook niet ongezellig, maar heel anders.

Wij sprongen in de bakwagen en het busje met dubbele cabine om naar de eerstvolgende stop te snellen voor het serveren van koffie. Daar kregen we alle verhalen over de zware helling te horen. Die stop was: Penny Markt

Vervolgens ging het naar het Benrather Schloss in Düsseldorf waar de lunch zou zijn. Wij hadden de tomtom zo gezet dat snelwegen vermeden werden en reden ook door landelijke streken, soms kwamen we de fietsers tegen, maar vaker niet.

Bij het Slot aangekomen bleek dat we in de ruime omtrek niet konden parkeren met de auto’s. We dwaalden rond op zoek naar een plek en kwamen bij de Rijn die vlak achter het slot langs stroomt. Daar bleek ook nog een uitspanning te zijn, Hotel Rheinterrasse met terras; dáár streken
we neer en appten de kopmensen van de groepjes wielrijders waar we zaten en hoe ze daar moesten komen. Het duurde niet lang voordat de eersten langs de Rijn ons naderden. We stonden op de uitkijk om ze op te vangen. De serveerster was al op de hoogte gebracht dat er een 50-tal mensen zou komen voor koffie wat enige paniek veroorzaakte. Ze waren gelukkig heel vriendelijk en werkten goed mee. De fietsers konden hun accu’s opladen. We hadden grote stekkerblokken mee genomen zodat iedereen tegelijk kon laden. We hadden ook een gloednieuwe generator mee genomen die het niet bleek te doen. Althans, wij kregen het ding niet aan de praat. Hadden er ook nog nooit naar om gekeken. De zon scheen, het was daar heerlijk. De mensen zaten op het terras, ze zaten op bankjes langs de Rijn.

Ze moesten echter na een uurtje weer voort en dat uurtje was voor ieder verschillend aangezien de groepen met enige tussentijd aan kwamen.

De volgende stop was: Düsseldorfer Messe Parkplatz tussenstop 15.15 – 15.45 uur

Dat is naast de Düsseldorfer Messe, een reusachtig terrein dat ik alleen ken van de CARAVAN SALON DÜSSELDORF, de grootste caravan- en camperbeurs ter wereld eind augustus. Dan staan er zeker 3000 campers op de parkeerterreinen, een shuttlebus brengt je naar de 18 hallen met campers, caravans, tenten en buitensportartikelen. Er komen nog honderden auto’s met dagjesmensen en via het openbaar vervoer: ontzettend druk. Nu was het doodstil op de vliegtuigen na dan. Het vliegveld is vlakbij en dat is ook storend als je daar in je camper probeert te slapen…

De plek ligt wederom aan de Rijn en het was zonnig weer. Dit soort stops is mooi om te zien, maar sanitaire faciliteiten zijn er niet dus verdwijnen er hier en daar mensen in de bosjes om er opgelucht weer uit te komen.

Er wordt wat gerust, gegeten, bananen, fruit, wat gedronken en dan gaat men weer op pad in afzonderlijke groepjes.

Daar gaat de meute weer:

Wij konden pas vertrekken toen ook de laatsten waren vertrokken en omdat we niet via snelwegen gingen had dat zijn tijd nodig. Met als gevolg dat de eersten, de racefietsers, al bij ons volgende hotel waren aangekomen: Mercure Tagungs & Landhotel

Die racefietsers zijn een stelletje fanatiekelingen. De leeftijden waren 66-70-70-77 en 81 jaar! Zij zaten al in opperbeste stemming aan het bier. Verkleden konden zij zich niet want hun tassen zaten nog in onze bakwagen. Wij zijn duidelijk geen Tour de Fris. Overdag geen alcohol, maar ’s avonds mag ieder doen wat ie wil. Excessen zijn er niet.

De fietsen konden in de autogarage worden gezet, een deel daarvan was voor ons gereserveerd.

Toen iedereen er was heb ik de bakwagen gehaald en alles op de klep gezet, de mensen mochten het zelf eraf halen en meenemen. Ik heb toch al genoeg lichaamstraining gehad met het erop zetten en eraf halen, dus als het mogelijk was moesten de mensen het zelf doen. Nadat iedereen zich verfrist had gingen we in de eetzaal aan tafel. Die is dan gedeeld met anderen wat een stuk minder gezellig is dan wanneer je een zaal voor je alleen hebt.

Omdat alles lowbudget moet was het avondeten een 2 gangen diner dat ontzettend zout bleek te zijn. Heel jammer. Ze willen het drankverbruik zeker stimuleren. Het was evengoed wel gezellig hoor.

Na het avondeten gingen sommigen een wandelingetje maken, maar velen gingen vroeg naar hun kamer.
Die avond regende het:

maar wat ’s nachts valt dat valt overdag niet!

DAG 3 DONDERDAG 25-4-2019 91,3 km BC

Terwijl iedereen lekker zat te ontbijten hebben wij de bakwagen gehaald. De deelnemers moesten zelf hun tassen op de klep zetten zodat wij die in de wagen konden zetten. Zo waren ze zelf verantwoordelijk voor hun bagage en wij spaarden onze spieren. Zij gingen er in groepjes vandoor. Daarna gingen wij als vrijwilligers ontbijten. We hoefden toch niks schoon te maken dus hadden meer tijd.

8.00 uur Vertrek Mercure Tagungs & Landhotel

De bestelbus met dubbele cabine ging vooruit, de bakwagen volgde. Iedereen zat al lang aan de koffie toen wij aan kwamen. Niet iedereen, er was nog een groep die later kwam.

Wat volgde was een tocht naar onze lunchplek

Lunch 12.00 – 13.30 uur Tienray

De bestelbus ging inkopen doen voor het eten vanavond. Wij kwamen met onze bakwagen als eersten aan, maar het café was nog gesloten. Gelukkig was er schuin tegenover een café annex ijstent waar ze heerlijke cappuccino schonken met een glaasje drank ernaast met een toef slagroom. Wij appten dat natuurlijk door naar de anderen. We zaten nog niet koud of de eerste groep arriveerde al. Het was net 11.05 uur. Ze waren veel te snel. Maar: we hebben de hele tijd wind uit het zuiden gehad, dus alles ging voor de wind. Ook ging toen net het café open. Verzocht werd of de mensen wel op het terras wilden zitten. Ik vond het best dat ik in het andere café binnen zat, want dat was wel zo warm, maar zij hadden gesport en waren warm genoeg.

De groepen druppelden vrij snel na elkaar binnen. De twee rijders van de bakwagen waren inmiddels ook naar het café gegaan, maar wel binnen. Een stel heel jonge meiden verzorgde de lunch met een gebakken ei en een kroket. Het smaakte heerlijk, iedereen was heel tevreden.

Er was een heel verschil in vertrektijd van de diverse groepen. De keuken kon niet iedereen tegelijk bedienen. Dus lagen de groepen wat meer uit elkaar.

Voort ging het weer:

op weg naar de RK Kerk in Ledeacker, nooit van gehoord:

tussenstop 15.30 – 16.00 uur Locatie rond: Rooms Katholieke Kerk Ledeacker

(Die kerk dat is de kerk die op de foto genomen is met de donkere wolken op de achtergrond,
hier niet afgedrukt.)

Het zag er naar uit dat we het niet droog zouden halen naar onze volgende bestemming. Alle straten rond de kerk waren opgebroken, de auto’s moesten een heel eind om het dorp heen rijden en kwamen van de tegenover gestelde kant bij de kerk uit. Verder konden ze ook niet
want daar lag de weg open. We waren echter net op tijd om de eerste renners vóór te zijn. De zon liet zich regelmatig toch even zien en het was er goed toeven. Alleen: geen sanitair. Altijd een probleem. Wel een nest met een ooievaar. Op de route daarna hebben de fietsers er nog diverse gezien.

De mensen zitten op de klep van de bakwagen aan de chips, wat water drinken:

Het weer was wat minder mooi, maar gefietst moet er worden

Onze volgende stop was de tweede groepsaccommodatie: De Buitenhorst

Die groepsaccommodaties zijn behoorlijk goed uit gerust. Mooie 2 en 3 persoonskamers. Gedeeld sanitair, in ons geval met de twee tegenoverliggende kamers, of dat bij de anderen ook zo was weet ik niet.
Weer een prachtige keuken zodat Sjaak aan de slag kon. Met helpers:

De fietsenstalling was aan de kleine kant.

Na het beroerde maal in het Mercure Hotel kon dit alleen maar beter zijn. De vrijwilligersploeg ging druk in de weer om het eten te bereiden. Sjaak is de kok, Diralda, de enige vrouw bij de vrijwilligers, is fantastisch. Ze ziet wat er nodig is, ze regelt alles, is de haarlemmer olie en de moeder van de ploeg al is ze veruit de jongste… Sociaal zeer begiftigd.

De deelnemers moesten tafel dekken, maar eerst moest er geschoven worden met de tafels. Die stonden nl. gegroepeerd en dat was niet naar de zin. Ze bleken allemaal achter elkaar gezet nog te passen in de ruimte, dus werd het één lange tafel. De stemming was weer opperbest.

Het eten was voortreffelijk. Soep, spaghetti, salade en yoghurt met fruit na.

Het afruim- en afwasritueel volgde.

Wederom werden er gezellig na getafeld, maar daar weet ik niks van omdat ik met één van de deelnemers naar de huisartsenpost was gegaan. Deze 79-jarige man was de avond tevoren, in Hotel Mercure, in de badkamer gevallen bij het uit het bad stappen. Om te douchen moest je nl. in het bad en er was geen handgreep om je aan vast te houden. Na het douchen moest je over de écht hoge badrand stappen en deze man was klein van stuk. Vóór hij met zijn ene voet de tegelvloer bereikte gleed hij met de andere voet uit in de badkuip. Omdat hij een kunstheup had was hij erg benauwd daarop te vallen en dus draaide hij zich tijdens zijn val om, nog knap voor zo’n bejaarde man. Hij kwam op zijn rug terecht en alle lucht werd uit zijn longen geperst. Hij kon een tijdje niet ademen, maar bleef rustig, het kwam wel weer goed. De volgende ochtend toen ik op de klep van de bakwagen stond vertelde hij mij het hele verhaal. Hij had flinke pijn in de rug maar fietste toch door.

Die avond heb ik hem onderzocht en ben met hem naar de huisartsenpost gegaan. Nadat ik het hele verhaal door de telefoon had verteld aan de doktersassistente zei zij: u begrijpt dat dit na 24 uur natuurlijk geen spoedgeval is. Maar omdat het een bijzonder situatie is en ik ook wel begrijp dat iedereen morgen weer graag doorfietst, zal ik een afspraak maken bij de dokter. Schikt het u over een half uur, kunt u dan hier zijn? De schat! De huisarts was al op de hoogte, een hele leuke jonge vrouw. Die onderzocht de patiënt en constateerde dat het alleen kneuzingen waren. De hamvraag: mag ik morgen fietsen dokter? Ja hoor, van mij mag u morgen fietsen. Oh, wat fijn, ik kan u wel zoenen. Ach, ik doe het ook en gelijk stapte hij op de huisarts af en gaf haar een dikke pakkerd. Het was prachtig om te zien en de dokter vond het ook leuk.

Trouwens: iedereen aan wie je uitlegt hoe het gekomen is dat er een Tour de Fris, een Tour de Classique en een Tour de Heroes is ontstaan, die vindt dat mooi en bewonderenswaardig. Ze zouden dat bij hen ook wel willen!

DAG 4 VRIJDAG 26-4-2019 93,3 km BC

De volgende dag was er weer een lekker ontbijt aan de lange tafel. De tafels werden weer terug gezet op hun plek, alleen weet ik nu niet meer of de fietsers dat deden of de vrijwilligers.

Afijn, de fietsers vertrokken weer en de vrijwilligers hadden het nakijken. Er stond nog een grote afwas, de vloer moest gezogen worden, alle etenswaren opgeruimd in de koelboxen en in de bakwagen gezet worden. Daarna moesten alle bagage erin gezet worden, dat kon niet eerder vanwege de andere spullen die er nog in moesten en dus kon dat niet door de fietsers gedaan worden. Gelukkig hadden ze wel al hun bagage buiten gezet en was het even een workout om alles erin te krijgen. Hadden wij onze sport ook weer gehad. Al is dat minder dan de fietsers deden. Daardoor vertrokken wij uit groepsaccommodaties altijd met flinke achterstand. Ons geluk was dat één van de deelnemers al vóór de reis had gezegd dat hij niet mee kon gaan omdat hij wachtte op een operatie voor een nieuwe knie. Hij had het wel aan de orthopedisch chirurg voorgelegd, maar die had gezegd: 100 km per dag? Als het er nou 30 of 40 waren… Dus dat ging niet door. Zijn vrouw zou wel mee gaan. Dan is het toch beroerd om alleen thuis te blijven. Dus hadden we voorgesteld: ga gewoon mee in de auto, met je fiets in de bakwagen, dan kun je stukjes rijden en als het niet gaat laden we jou en je fiets in en rijd je met ons verder. In de praktijk bleek dat de knie teveel pijn deed om te kunnen fietsen. Maar als hulp voor ons was hij van grote waarde maar belastte hij telkens zijn knie te veel. Dus van fietsen kwam niks, maar het was wel heel gezellig. We hebben hem het aanbod gedaan om volgend jaar, als hij een nieuwe knie heeft, weer als vrijwilliger mee te gaan……. Wat denk je dat hij zei??

8.00 uur Vertrek De Buitenhorst

De route voor ons was gewoon de TomTom in de auto, met vermijding van snelwegen. Zo staken we met een pontje een rivier over. Heel leuk.

Dit is gewoon in een wijkje in een dorpje.

Hier bleek een ooievaarsnest te zijn

De rare kleuren in de lucht komen omdat ik dit plaatje gecomprimeerd heb naar 10% van de originele grootte. Gezien de hoeveelheid plaatjes in dit document wordt het een erg groot document, zelfs met deze compressie!

Kijk, ze gaan weer, op weg naar de lunch

Lunch 12.15 – 14.00 uur INCLUSIEF PUZZELTOCHT !

Het is de dag vóór Koningsdag, dus de straten zijn al versierd met oranje vlaggetjes

Grappig was op Koningsdag de kreet die Anneke bedacht had. Als we in onze oranje jasjes groepjes mensen voorbij fietsten, riep ze heel luid: “Leve de Koning” en ons hele groepje antwoordde: “Hoezee, hoezee, hoezee!” Iedereen moest er erg om lachen en wij werden er blij van! Zo ging het de hele dag door, alleen Sam riep steeds: “Leve de Koningin”, want hij had meer met Maxima!

Vanwege tijdgebrek werd de puzzeltocht geschrapt. Diverse deelnemers hebben tijdens de lunch, met meegebrachte lunchpakketjes die ze bij het ontbijt zelf gesmeerd hadden, wel het stadje verkend. Dit stadje ligt aan de lek:

tussenstop Zeist 15.30 – 16.00 uur

Een gewoon wijkje in dit stadje

met de gebruikelijke problemen van de hoge nood. Maar: er was een Jumbo vlakbij:

Gelukkig, gered!

En voort ging het weer, op naar ons volgende hotel:

Bestemming Gooiland Hotel Hilversum 17.30 uur

Hier werden we verwelkomd met een drankje naar keuze. Heerlijk. Het kan dus wel, lowbudget en de gasten verwennen! Toen de bakwagen eenmaal uitgeladen was kon ieder zich verfrissen. Dat moest wel gauw gebeuren, want er stond nog veel op het programma.

Allereerst avondeten in Ai Uchi, een zelfstandig Japans restaurant, maar de deur bevindt zich inpandig in de lobby van het hotel. Het eten is er heerlijk en gezellig. Het wordt aan tafel bereid door goochelaars die met vuur spelen

’s-Avonds ontmoeting met Tour de Heroes

Tour de Heroes was vlakbij op een camping, zo’n 3 km volgens Wiebo. In werkelijkheid waren het er 7… Ach, die foutmarge moet kunnen zullen we maar zeggen. Fietsen maar weer

Tenten en voor sommige deelnemers is een tandem nodig omdat ze niet zelfstandig kunnen rijden, bijv. blind zijn:

Vooraf was het bruine café op de camping gereserveerd. Het was heel gezellig. Iedereen was in opperbeste stemming en dit initiatief, een buitenlandse fietstocht, even zwaar als Tour de Fris, met een buddy voor elke deelnemer (gerecruteerd uit de Tour de Frissers die inmiddels te oud zijn om nog deel te mogen nemen aan TourdeFris), deskundige begeleiding van De Stormvogel, een enorme boost voor het zelfvertrouwen van de deelnemers. Het was geweldig!.

Chapeau voor Wiebo Beenen, de visionair die dit allemaal maar bedenkt èn uitvoert.

Toen werd de terugtocht aanvaard, voor het eerst in het donker! En de discipline van overdag werd los gelaten. Hier niet in aparte groepjes van maximaal 10 personen o.l.v. een kopman of –vrouw maar iedereen in één grote groep.

Bij een kruising ging het fout. Iemand slingerde even en remde af en de hele rij stroopte op, wat de achterste dwong tot remmen. Onze voorzitter viel om en brak zijn heup. Het voorste deel van de groep had niks in de gaten. De ambulance was snel ter plaatse. Eén van de vrijwilligers ging mee naar het ziekenhuis om het echtpaar zoveel mogelijk te ondersteunen en toen manlief laat die avond verzorgd was en met pijnstillers de nacht moest doorkomen, in afwachting van de operatie de volgende ochtend, gingen echtgenote en vrijwilliger naar het hotel. Het zal rond 01.00 uur zijn geweest dat ze weer in het hotel waren.

DAG 5 ZATERDAG 27-4-2019 95,7 km BC

7.45 uur Vertrek Gooiland Hotel Hilversum

Dit jaar zouden in Hoogwoud 3 Tours na elkaar finishen in een strakke planning. Wij zouden de eerste zijn om 14.45 uur. Dus, vroeg op pad: om 7.45 uur op de fiets!

Nadat de fietsers ontbeten hadden en waren vertrokken ontbeten wij, samen met de echtgenote van de patiënt. Zij beiden hebben het meeste werk gehad aan de voorbereiding van deze tocht. Het was hun kindje. Thuis zeiden de kinderen: “er is nog meer hoor, dan Tour de Classique” We hadden besloten dat op de heenweg het busje eerst de echtgenote en één van de vrijwilligers naar het ziekenhuis zou brengen. We wilden het echtpaar onder geen beding alleen laten. Die vrijwilliger kon wel weer terug komen met openbaar vervoer. Dus toen wij eenmaal uitgestapt waren ging de auto op pad. Daarover kan ik niet veel vertellen. Behalve dan dat we via de app op de hoogte gehouden werden van de vorderingen.

Ondertussen zaten wij aan het bed van de patiënt. Die maakte een goede indruk. Hij had geen pijn meer door de medicijnen. Op dezelfde kamer lag nog een patiënt. Die mevrouw was in de supermarkt uitgegleden over een papiertje dat daar lag en had een veel ingewikkeldere heupfractuur. Het arme mens kon bovendien niet tegen morfine, dus zij leed pijn. Onze voorzitter had een wens: “zorg goed voor mijn meissie, dat poot dat wordt wel weer beter!”

De operatie zou rond 11.30 uur zijn of zo. Maar om 11 uur werd meneer al opgehaald, vóór die mevrouw, die er bovendien al een middag langer lag! De reden was dat het lang zou duren voordat die ingewikkelde breuk verholpen zou zijn. Dus wij boften. Die mevrouw barstte in tranen uit, heel triest voor haar.

Wij gingen maar naar het café bij de ingang om toch nog oranje tompoezen te nuttigen bij de cappuccino, je moet er toch wat van maken. Het werd al met al best gezellig. Tot de telefoon ging. Meneer was geholpen, de operatie was geslaagd, hij lag op de uitslaapkamer. Voor ons het sein om zo zoetjes aan terug te gaan naar de afdeling. Daar moesten we nog 3 kwartier wachten voor hij werd terug gebracht. Zolang je met hem praatte was hij helder en bij de tijd. Ontbrak die stimulans, dan dutte hij weer in. Er volgde een hartelijk weerzien. Buiten barstte een stortbui los. Daarop zei hij: “als ik zo naar buiten kijk, dan ben ik toch maar blij dat ik hier lig..”

De oudste zoon van het tweetal was net de dag ervoor naar een camping in Brabant vertrokken om een weekje hun nieuwe caravan uit te proberen. Het Gooiland Hotel waar wij hadden verbleven had al een camping opgezocht in Baarn waar ze ook konden gaan staan, zodat ze dichter bij waren. De mensen van het Gooiland Hotel zijn echt heel vriendelijk, dat was de avond tevoren ook al zo. Geweldig.

Wij zaten daar aan bed en werden via de app op de hoogte gehouden van de vorderingen van de groep. Het ging blijkbaar allemaal zeer voorspoedig, ze waren telkens eerder op de plaats van bestemming dan verwacht!

tussenstop 9.45 – 10.15 uur Stop op IJburg

Ziedaar, de jongste zoon kwam met zijn vrouw. Helemaal goed. Na het hartelijke weerzien viel er een spanning van hen af en de echtgenote kakte in. Van het plan om tot na het avondeten te blijven, zoals de kinderen hadden gedacht, kwam niks terecht. Moeders was op. Daarom gingen we met zijn allen in de auto naar huis, maar niet dan nadat wij vernomen hadden dat de hele groep al in 1718 was aan gekomen, vóór de tijd:

Koffiestop 12.15 – 12.45 uur Hotel Katwoude Volendam

Tussenstop 13.00 – 13.15 uur Schooltje Dik Trom

Tussenstop 14.30 – 14.45 uur Brasserie 1718

Ik had ze tussendoor op de hoogte gehouden van de vorderingen. Dan klaarden hun gezichten op en de tijd verstreek daardoor vlotter.

Toen meldden jullie dat de groep in 1718 was aan gekomen. “Wat zijn ze al in 1718? Wat ben ik daar blij om, dan komen ze op tijd voor de finish”. Hun beider gezichten straalden. Onze voorzitter had 2 zorgen: – Zorg voor mijn meissie, het moet goed met haar gaan. – Ik hoop dat de deelnemers genieten, dat is het belangrijkste, daar doen we het voor. Dus het was nu helemaal goed.

bestemming 14.45 – 15.00 uur Eindpunt Pardoes

Helemaal gelukkig na de huldiging, nu de tocht is volbracht. Met rode konen van de zon en de rozigheid.

Nu nog de finish van de anderen.

Tour de Heroes

Tour de Fris

Ondertussen waren wij op weg naar Hoogwoud. Ik werd afgezet bij de Weijver en hoopte nog deel te kunnen nemen aan de maaltijd; de familie ging naar huis.

Dat lukte

De vrijwilligers werden in het zonnetje gezet

Daarna de grote inspirator

Ho ho, zo belangrijk ben ik niet…

Toch staat hier een tevreden man

Hij is niet de enige; hier doen we het voor:

Chapeau dames en heren, dit hebben jullie toch maar weer geflikt op jullie leeftijd. De sociale contacten zijn weer aan gehaald. En sportieve prestaties geleverd. Iedereen blij, ook onze voorzitter en zijn vrouw:

Wij willen jullie heel hartelijk bedanken voor het medeleven en steun na het ongeluk. Tevens voor de geweldige samen werking en jullie inzet. Ondanks het ongeluk was het voor ons een feestweek. En er is nog heel veel liefde onder de mensen. Operatie goed verlopen, 4 A 5 dagen ziekenhuis dan zorghotel. Word gekeken of ik maandag naar Hoorn gebracht kan worden. Liefs van ons.

Eind goed bijna alles goed. Moge het volgend jaar nóg beter gaan…

Groetjes, Rob